Hipoterapia jako jedna z form usprawniania ruchowego osób z mózgowym porażeniem dziecięcym

Abstrakt

Zwierzęta towarzyszą nieprzerwanie ludziom od tysięcy lat. Rola zwierząt w życiu człowieka na przestrzeni czasu uległa zasadniczej zmianie. Człowiek posiadał władzę nad udomowionym zwierzęciem oraz decydował o ich losie. Zwierzęta zostały także wykorzystywane jako środek transportu oraz jako pomoc przy uprawie roli. Istnieje grupa zwierząt, którą określa się mianem zwierząt „towarzyszących”. Grupa ta zajmuje w życiu człowieka uprzywilejowane miejsce. Obecnie coraz prężniej rozwija się dziedzina, w której zwierzęta wykorzystywane są podczas terapii człowieka. Hipoterapia jako postępowanie terapeutyczne charakteryzuje się oddziaływaniem wszechstronnym na pacjenta. Posiada zdolność wywierania wpływu na wszystkie wzajemnie przenikające się sfery życia człowieka. Lecznicze oddziaływania jazdy konnej poznano już w IV wieku p.n.e. Hipokrates pisał o tym, że jazda konna ma pozytywny wpływ na leczenie wybranych schorzeń.

Na przestrzeni lat terapeuci dostrzegli ogromne walory wynikające nie tylko z natury konia, ale i specyfiki jego ruchu. Śmiało można powiedzieć, że koń w trakcie trwania terapii staje się precyzyjnym stymulatorem ruchu.

Dzięki zbliżonemu sposobowi poruszania się człowieka i konia, w trakcie trwania jazdy zarówno miednica, tułów i obręcz barkowa jeżdżącego wprawiane są w ruch zgodnie do fizjologicznego wzorca chodu ludzkiego. Tak więc osoba z dysfunkcją ruchową ma możliwość nauki prawidłowego wzorca chodu bez chodzenia.